اثرمحافظتی نانوسریا در کاهش آسیب میتوکندریایی بافت کلیه در موش های سوری نر دیابتی شده با استرپتوزوسین

سابقه و هدف: دیابت نوع دویکی ازبزرگ ترین اپیدمی های قرن حاضر می باشد. یکی ازشایع ترین عوارض میکروواسکولار در دیابت ملیتوس، نفروپاتی است. دیابت ملیتوس با استرس اکسیداتیو و آسیب به میتوکندری ارتباط مستقیم دارد که در نهایت می تواند منجر به آسیب بافتی در کلیه شود. در این مطالعه، اثرات نانوسریا بر جلوگیری از آسیب اکسیداتیو در میتوکندری های ایزوله از بافت کلیه موش های سوری دیابتی شده با استرپتوزوسین مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، حیوانات در 5 گروه 6 تایی قرار گرفتند. دیابت با تزریق استرپتوزوسین (65mg/kg,ip) در موش ها القاء گردید و موش هایی که قندخون بالاتر از 200 mg/dl داشتند، به عنوان دیابتی در نظر گرفته شدند و پس از تایید دیابتی شدن، نانوسریا و vit e را به مدت 4 هفته دریافت کردند. سپس بافت کلیه موش های سوری از گروه های مختلف جدا شده و میتوکندری آن ها با روش سانتریفیوژ متعدد جداسازی و عملکرد میتوکندری ها با تست mtt و پارامترهای استرس اکسیداتیو شامل گلوتاتیون (gsh)، میزان گونه های فعال اکسیژن (ros) و لیپید پراکسیداسیون (lpo) ارزیابی شد. یافته ها: کاهش قابل توجه (05/0< p) در فعالیت میتوکندری و هم چنین غلظت gsh در میتوکندری های ایزوله از کلیه موش های گروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. هم چنین افزایش معنی داری (05/0< p) را در سطوح lpo و ros در گروه دیابتی شاهد بودیم که پس از تجویز نانوسریا به موش های دیابتی، بهبودی نسبتاً معنی داری (05/0< p) در فاکتورهای استرس اکسیداتیو و عملکرد میتوکندری های ایزوله از کلیه موش های دیابتی حاصل گردید. استنتاج: نتایج مطالعه ما نشان می دهد که نانوسریا اثرات محافظتی در کاهش آسیب میتوکندریایی بافت کلیه دارد و می توان آن را به عنوان درمانی مکمل درکنار سایر داروهای پایین آورنده قندخون درکنترل عوارض دیابت استفاده کرد.